Олон жилийн турш би үртэй болохын мөрөөс болж явсан ч яагаад ч юм бэ олсон хүүхэд болгон минь зулбачихдагсан

Эгчийг анхнаасаа л ээж ч би ч санаж байгаагүй аж. Ер нь төрөөд л сар ч болоогүй өвөө эмээ хоёр луу явуулчихсан эгчийгээ бид бүгд бараг л мартчихсан байсан юм.

Эмнэлгийн цонхоор би үргэлж гөлийтөл хэн нэгнийг ,эсвэл юуг ч юм бэ хүлээн ширтдэг. Бас би байнга дасгал хийдэг юм.

Ах минь 10 дугаар ангиа онц, алтан медальтай төгссөн ч бас л аав ээж хоёр яанаа одоо хүү минь ямар хүнтэй суудаг юм бол доо, яанаа миний муу хүү яажшуу явах бол гэх үгс нь урссаар л. Харин би бол хувьдаа ахыгаа үнэхээр мундаг явна даа миний ах, миний ах ийм сайхан хүн юм чинь азтай хүн л миний ахтай суух байх даа гэж боддог ч тэгж хэлж яримаар байх ч аав ээжээс айгаад дуугүй л байх.

Аав ээж хоёр нь дандаа шахуу ажлаар гадагшаа явна. Уянгын барьж байгаа үзэг бал дэвтэр, харандаа баллуур хүртэл биднээс тэс өөр. Тэр ч байтугай биеийн тамирын хувцсаа хийдэг уут нь хүртэл чамин дэгжин.